مرا ببخشید...

اگر نوشته‌هایم کودکانه‌اند، مرا ببخشید! ترجیح می‌دهم کودک بمانم! شاید در این دنیای کودکانه، حتی اگر شده ذرّه‌ای کمتر از فجایع دنیای امروز و وطن زخم خورده‌ام و جوانان پرپرشده‌ی کشورم مطلع شوم.

اگر حرف‌هایم از سر احساسند، مرا ببخشید! ترجیح می‌دهم که بااحساس باشم، تا اینکه در میانه‌ی سوگواری هم‌میهنانم، مستانه و بی‌احساس رقص پیروزی بکنم.

اگر برای نوشتن هر متن کوتاه، در هزارتوی دنیای مجازی مخفی می‌شوم مرا ببخشید! ترجیح می‌دهم که مخفی شوم و برای آزادی و حق از دست رفته خودم تلاش کنم، تا اینکه آشکارا حق مردم را بخورم، خون مردم را بر زمین بریزم، یا با شادی به خلق خدا دروغ ببندم.

اگر ناشناسم و گمنام مرا ببخشید! ترجیح می‌دهم ناشناسی باشم که مردم مرا به نیکی می‌شناسند، تا اینکه فرد مشهوری باشم که مردم بر سر هر کوی و برزن شعار سرنگونی من را سرمی‌دهند.

اگر نقاب به چهره می‌زنم و مبارزه می‌کنم مرا ببخشید! ترجیح می‌دهم که با نقاب برای حق و عدالت مبارزه‌کنم، تا اینکه بی‌نقاب و بی‌پرده تیشه به ریشه‌ی مردمم بزنند.

مرا ببخشید...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر